Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Το γιασεμί στο βαρέλι....


el.wikipedia.com

Στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού, δίπλα στην πόρτα της αποθηκούλας με την ξύλινη σαραβαλιασμένη πόρτα, βρισκόταν ένα παλιό βαρέλι που είχε με επιτυχία αναλάβει τον ρόλο της γλάστρας.
Πολύ παλιά, δίπλα ακριβώς ύπήρχε μια λεμονιά που ξεράθηκε η καημένη κάποια στιγμή και ακολούθησε την μοίρα των υπόλοιπων δέντρων της αυλής των παιδικών μου χρόνων, μιας αχλαδιάς που ποτέ δεν κατάλαβα πως ήταν τέτοια για να πω την αλήθεια αφού, ποτέ μα ποτέ δεν έκανε αχλάδια και μιας ρογδιάς που οι καρποί της ήταν πικροί και άνοστοι.
Σταδιακά, όλα δέντρας της αυλής κόπηκαν από τη ρίζα, το χώμα στον κήπο έγινε τσιμέντο, το μικρό κοτέτσι που με έστελνε η μάνα να πιάσω κάθε μέρα το αβγό έγινε αποθήκη για να καταλήξει και η αυλή μας πικρή και άνοστη σαν τους καρπούς της ρογδιάς. Τα μόνα απομεινάρια ήταν τα δύο κλίματα που δρόσιζαν την αυλή με τη σκιά τους και το παλιό βαρέλι με το γιασεμί και τη γαρδένια.
Πολύ πριν ο Λουκιανός Κηλαηδόνης τραγουδήσει τα "Θερινά Σινεμά", τα δικά μου καλοκαίρια είχαν τη σφραγίδα της μυρωδιάς αυτού του γιασεμιού. Σήμερα ακόμα, έστω και γραμμένη στο χαρτί να δω τη λέξη "γιασεμί", τα ρουθούνια μου πλημμυρίζουν με το άρωμα εκείνης της αυλής.
Τα δικά μου παιδικά καλοκαίρια δεν είχαν διακοπές στη θάλασσα. Είχαν την αυλή μας, την παρέα με τα αδέρφια και το παιχνίδι με τους φίλους μέχρι να σκοτεινιάσει, τη γεύση από το καρπούζι σαν τη ζάχαρη και την μυρωδιά του γιασεμιού που γέμιζε το σπίτι όταν κοιμόμασταν, με τα πορτοπαράθυρα διάπλατα ανοιχτά.
Πόση ευγνωμοσύνη νοιώθω που μέχρι σήμερα όταν μυρίσω γιασεμί, το μυαλό μου εγκαταλείπει το τώρα και επιστρέφει στην γλύκα της παιδικής μου ξεγνοιασιάς...

@elpidapateraki Σ' ευχαριστώ....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου